Omgevingsmanagement

In de strikte betekenis richt omgevingsmanagement zich op belanghebbenden en kwesties waarover mensen verschillende meningen hebben, waar voor- en tegenstanders voor zijn.

Mijn benadering van Omgevingsmanagement is volgens het principe van Strategisch omgevingsmanagement. Strategisch omgevingsmanagement richt zich niet zozeer op de standpunten van betrokkenen (standpunten worden immers gemakkelijk ingewisseld voor een ander standpunt), maar veel meer op hun belangen. Met deze kennis van de belangen kan veel beter gezocht worden naar een oplossing die voor beide partijen ‘winst’ oplevert.
Hoe iemand met zijn belangen omgaat, wordt in belangrijke mate bepaald door de normen en waarden die deze persoon hanteert.

Strategisch omgevingsmanagement is dus gebaseerd op een mix van veranderkundige aanpak, projectmatig werken, verdiepen in personen en inhoudelijke kennis.
Een mix die mij op het lijf geschreven is.

Doorgaans werk ik als projectmanager c.q. programma-/procesmanager. Een proces-/ projectmanager kan naar mijn mening alleen succesvol een project leiden als hij veel aandacht heeft voor de omgeving. Omgevingssensitiviteit is m.i. een kwaliteit waarover elke proces-/ projectmanager dient te beschikken.

Daarom was voor mij de stap ook klein om bij de Maximabrug (Alphen aan den Rijn) de rol van omgevingsmanager (volgens het IPM-model) op mij te nemen. Dat is dus een uitgebreidere rol dan de strikte rol. Dat is heel succesvol verlopen. Naar mijn mening kun je het succesvol zijn van omgevingsmanagement afmeten aan het aantal keer dat de projectwethouder of de gemeenteraad zich met het project moeten bemoeien vanwege vragen of onrust uit die omgeving....

Voor meer informatie over Strategisch omgevingsmanagement: zie Handboek Strategisch Omgevingsmanagement van Marc Wesselink.